Аналітыка Лукашэнкі там, ці Пуціна заўсёды чамусці спрабуе тлумачыць іх рацыянальна. Але мне падаецца, што каб іх зразумець, ёсць сэнс не быць навукоўцамі, спрабуючы зразумець задачы і кантэкст, а быць крыху літаратарамі, каб проста зразумець людзей.
Расія апынулася там, дзе яна ёсць і Беларусь апынулася там, дзе яна ёсць НЕ ТАМУ, што гэта было прадыктавана задачамі і рацыянальнасцю.
Месца Расіі і месца Беларусі было прадыктавана асаблівасцямі псіхікі Пуціна і Лукашэнкі.
А раз увесь шлях быў ірацыянальным і вытлумачаны асаблівасцямі псіхікі лідараў, то, напэўна, ёсць сэнс не рабіць прагнозы "ад сёння на заўтра" , сыходзячы з логікі, а будаваць мадэль, сыходзячы з псіхатыпа.
У аўтарытарнай дзяржавы няма інерцыі інстытутаў і нейкай рацыянальнасці.
За тое яна умее ненавідзець, крыўдзіцца, зайздросціць, зларадстваваць (чаго не умее дэмакратычная).
У ідэале яна нават умее любіць і спачуваць. Але толькі калі гэта умее аўтарытарны лідар.
Таму ў нашым выпадку толькі ненавідзець, зларадстваваць, крыўдаваць і зайздросціць.
Расія апынулася там, дзе яна ёсць і Беларусь апынулася там, дзе яна ёсць НЕ ТАМУ, што гэта было прадыктавана задачамі і рацыянальнасцю.
Месца Расіі і месца Беларусі было прадыктавана асаблівасцямі псіхікі Пуціна і Лукашэнкі.
А раз увесь шлях быў ірацыянальным і вытлумачаны асаблівасцямі псіхікі лідараў, то, напэўна, ёсць сэнс не рабіць прагнозы "ад сёння на заўтра" , сыходзячы з логікі, а будаваць мадэль, сыходзячы з псіхатыпа.
У аўтарытарнай дзяржавы няма інерцыі інстытутаў і нейкай рацыянальнасці.
За тое яна умее ненавідзець, крыўдзіцца, зайздросціць, зларадстваваць (чаго не умее дэмакратычная).
У ідэале яна нават умее любіць і спачуваць. Але толькі калі гэта умее аўтарытарны лідар.
Таму ў нашым выпадку толькі ненавідзець, зларадстваваць, крыўдаваць і зайздросціць.