Репост из: Стась Карпаў
У папяровай НН года 99-га, памятаю, прачытаў нешта тыпу (цытата больш-менш дакладная): "у вас ніколі не было жадання забіць усіх хлопчыкаў у класе, а ўсіх дзяўчынак згвалціць? Не? тады мне няма аб чым з вамі гаварыць". Там жа было нешта тыпу "ёсць у мяне для вас, злыя дзеці, вострае лязо ў кішэні". Аўтара не памятаю.
Гэта не столькі адказ тым хто піша пра забітага хлопчыка як пра сімвал беларушчыны ці збіраецца збірацца каб сабраць забойцы на добрага адваката.
Гэта хутчэй нейкае кампактнае тлумачэнне, чаму я звычайна не аплакваю у сацсетачках незнаёмых людзей.
У працэсе аплаквання добрыя людзі кожны раз устрайваюць нейкае спаборніцтва на самую вялікую слязу, а я ў спаборніцтвах яшчэ не выйграваў ні разу.
Акрамя таго, няма такой невымоўна блявотнай хуйні, да якой рана ці позна ў працэсе аплаквання не дагаварацца добрыя людзі, рэалізуючы ўсё самае лепшае і добрае ў сабе.
Гэта не столькі адказ тым хто піша пра забітага хлопчыка як пра сімвал беларушчыны ці збіраецца збірацца каб сабраць забойцы на добрага адваката.
Гэта хутчэй нейкае кампактнае тлумачэнне, чаму я звычайна не аплакваю у сацсетачках незнаёмых людзей.
У працэсе аплаквання добрыя людзі кожны раз устрайваюць нейкае спаборніцтва на самую вялікую слязу, а я ў спаборніцтвах яшчэ не выйграваў ні разу.
Акрамя таго, няма такой невымоўна блявотнай хуйні, да якой рана ці позна ў працэсе аплаквання не дагаварацца добрыя людзі, рэалізуючы ўсё самае лепшае і добрае ў сабе.