Футбол, як і Беларусь, больш не будзе ранейшым
Сяргей Кайко
У нядзелю сапраўдныя беларусы ганялі ва ўсю моц па зацярушаных снегам вуліцах, мабільна пазбягалі непажаданых спатканняў з сілавікамі — і гульцы клубаў вышэйшай лігі тэарэтычна моглі б узяць у пратэстах удзел, бо ў іх ужо зімовыя вакацыі.
Фактычна ж чакаць ад большасці з іх грамадзянскай актыўнасці даўно не прыходзіцца. Узгадаваныя на бюджэтных харчах, яны нібыта жывуць у сваім плюшавым свеце. Ну, дый ладна.
Нацыянальнае першынства фінішавала ў суботу. Чэмпіёнам нечакана стаў «Шахцёр» — упершыню за апошнія 15 гадоў. Фаварыт БАТЭ другі сезон запар застаўся без залатых медалёў, і што асабліва прыкра — з вельмі цьмянымі перспектывамі наконт далейшага існавання.
Як казалі ў старажытнасці, sic transit gloria mundi. Што ў перакладзе азначае — самі вінаватыя.
Усё было ў руках барысаўчан. Перамагай у Мінску мясцовае «Дынама» — і замаўляй чэмпіёнскі кардэбалет на цэнтральнай плошчы свайго павятовага горада. Пад гэтую справу нават у Доме футбола вырашылі пабаяцца бога і скасавалі частку дыскваліфікацыі Ігара Стасевіча — капітана і лідара БАТЭ. «Жоўта-сінія» ў выніку змаглі разлічваць амаль што на наймацнейшы склад, але рады мінчанам так і не далі.
Матч завяршыўся бляклай нулявой нічыёй, а барысаўчане на полі выглядалі так, нібыта напярэдадні ўручную, корпаючыся на каленях, выбралі сорак сотак бульбы. Вочы не гараць, ногі набрынялі стомай, сэрца б’ецца толькі думкай адной — хутчэй бы ўсё гэта скончылася. Яно і скончылася, і яшчэ добра, што «па нулях». Бо «Дынама» мела шанцы перамагчы — каб у сярэдзіне першага тайма рэалізавала пенальці. Аднак варатар Антон Чычкан выратаваў — зрэшты, плёну з таго каманда так і не здабыла.
Ледзьве рухаючыся ў Мінску, БАТЭ цешыўся надзеяй на паралельную рэчаіснасць. Тая клакатала ў Салігорску, дзе годна і адважна «Мінск» даваў адпор «Шахцёру». Двойчы вёў у ліку, потым доўга трымаў нічыйныя лічбы на табло — і ўсё гэта было на карысць барысаўчан. І ўсё-ткі пад самы фініш гарнякі даціснулі няўрымслівых сталічнікаў. Перамогу яны вырвалі на 92-й хвіліне, пасля чаго стала зразумела, што свайго каманда ўжо не аддасць.
Такая была галівудская закрутка ў барацьбе за золата — і такая развязка на карысць Салігорска, дзе пра чэмпіёнства марылі ажно паўтара дзясяткі гадоў. З тых самых часоў, калі ў 2005 г. «Шахцёр» стаў найлепшым у краіне нават з адрывам, датэрмінова.
Заліхвацкі трылер выдалі і барацьбіты за бронзу. Брэсцкае «Дынама» чаплялася за апошні невялікі шанц і сваю справу зрабіла — натаўкла ў карак «Нёману», што завітаў у госці. Дзякаваць за тое цяпер ужо экс-чэмпіёнам доўга-доўга будуць у Жодзіне. Менавіта такі вынік у Брэсце склаўся на карысць «Тарпеда», праліўся бальзамам на душу іх трэнера Юрыя Пунтуса і яго хлопцаў. Яны ў Віцебску здабылі цяжкую вікторыю, забіўшы рашаючы гол напрыканцы гульні. Што ж, тым радасней было пасля фінальнага свістка адхлёбваць «бронзавае» шампанскае, балазе яно яшчэ не скончылася ў Беларусі.
Чытаць далей
Сяргей Кайко
У нядзелю сапраўдныя беларусы ганялі ва ўсю моц па зацярушаных снегам вуліцах, мабільна пазбягалі непажаданых спатканняў з сілавікамі — і гульцы клубаў вышэйшай лігі тэарэтычна моглі б узяць у пратэстах удзел, бо ў іх ужо зімовыя вакацыі.
Фактычна ж чакаць ад большасці з іх грамадзянскай актыўнасці даўно не прыходзіцца. Узгадаваныя на бюджэтных харчах, яны нібыта жывуць у сваім плюшавым свеце. Ну, дый ладна.
Нацыянальнае першынства фінішавала ў суботу. Чэмпіёнам нечакана стаў «Шахцёр» — упершыню за апошнія 15 гадоў. Фаварыт БАТЭ другі сезон запар застаўся без залатых медалёў, і што асабліва прыкра — з вельмі цьмянымі перспектывамі наконт далейшага існавання.
Як казалі ў старажытнасці, sic transit gloria mundi. Што ў перакладзе азначае — самі вінаватыя.
Усё было ў руках барысаўчан. Перамагай у Мінску мясцовае «Дынама» — і замаўляй чэмпіёнскі кардэбалет на цэнтральнай плошчы свайго павятовага горада. Пад гэтую справу нават у Доме футбола вырашылі пабаяцца бога і скасавалі частку дыскваліфікацыі Ігара Стасевіча — капітана і лідара БАТЭ. «Жоўта-сінія» ў выніку змаглі разлічваць амаль што на наймацнейшы склад, але рады мінчанам так і не далі.
Матч завяршыўся бляклай нулявой нічыёй, а барысаўчане на полі выглядалі так, нібыта напярэдадні ўручную, корпаючыся на каленях, выбралі сорак сотак бульбы. Вочы не гараць, ногі набрынялі стомай, сэрца б’ецца толькі думкай адной — хутчэй бы ўсё гэта скончылася. Яно і скончылася, і яшчэ добра, што «па нулях». Бо «Дынама» мела шанцы перамагчы — каб у сярэдзіне першага тайма рэалізавала пенальці. Аднак варатар Антон Чычкан выратаваў — зрэшты, плёну з таго каманда так і не здабыла.
Ледзьве рухаючыся ў Мінску, БАТЭ цешыўся надзеяй на паралельную рэчаіснасць. Тая клакатала ў Салігорску, дзе годна і адважна «Мінск» даваў адпор «Шахцёру». Двойчы вёў у ліку, потым доўга трымаў нічыйныя лічбы на табло — і ўсё гэта было на карысць барысаўчан. І ўсё-ткі пад самы фініш гарнякі даціснулі няўрымслівых сталічнікаў. Перамогу яны вырвалі на 92-й хвіліне, пасля чаго стала зразумела, што свайго каманда ўжо не аддасць.
Такая была галівудская закрутка ў барацьбе за золата — і такая развязка на карысць Салігорска, дзе пра чэмпіёнства марылі ажно паўтара дзясяткі гадоў. З тых самых часоў, калі ў 2005 г. «Шахцёр» стаў найлепшым у краіне нават з адрывам, датэрмінова.
Заліхвацкі трылер выдалі і барацьбіты за бронзу. Брэсцкае «Дынама» чаплялася за апошні невялікі шанц і сваю справу зрабіла — натаўкла ў карак «Нёману», што завітаў у госці. Дзякаваць за тое цяпер ужо экс-чэмпіёнам доўга-доўга будуць у Жодзіне. Менавіта такі вынік у Брэсце склаўся на карысць «Тарпеда», праліўся бальзамам на душу іх трэнера Юрыя Пунтуса і яго хлопцаў. Яны ў Віцебску здабылі цяжкую вікторыю, забіўшы рашаючы гол напрыканцы гульні. Што ж, тым радасней было пасля фінальнага свістка адхлёбваць «бронзавае» шампанскае, балазе яно яшчэ не скончылася ў Беларусі.
Чытаць далей