Зборная Квітнеючай па нагамячу прасрала зборнай Севернай Ірландзіі (0:1), аднака па ссылке есць інцірэсный пост не саўсем а нагамячэ.
Чэл пішэт а том, што ўсё просрана ў первую очэрэдзь у ідзеалагічэскам плане, і за зборную не балеют не із-за качэства ігры. Сопственна, мы такжэ мнагакратна абрашчалі на эта ўніманіе, напрымер, када пісалі аб некатарам ігнарыраваніі нагамячнава Кубка Квітнеючай.
Нельзя не замеціць, што ўравень нагамяча ў нас так сібе, аднака аналагічная сітуацыя і ў другіх сферах: культурэ, наўке, паліціке і т.д. і т.п. Нам, напрымер, кацегарычэскі непанятна, пачэму атдзельные сьвядомые дрочат на некатарых ацечэственных музыкантаў. Канешна, а ўкусах не спорат, но многае аб'екціўна очэнь всрата. Не можэм не ўспомніць історыю с беларускамоўнай песней на Еўравідзеньі: мы сразу напісалі, што песня так сібе, но сьвядомые абідзілісь і абвінілі нас у тролінге. Хаця рэзультаты конкурса намекают.
Аднака суць здаровава патрыацізма не ў том, штобы есць ацечэственнае гаўно і дзелаць від, што ўкусна. Вапшчэ, нас усігда бесіў абсалютна дурацкій лозунг свядомых "любі сваё!" — эта полная херня, іба в прынцыпе нельзя штота спецыальна любіць. Мы бы прэдлажылі такой варыант: "інцерысуйся сваім!".
Канешна, глабалізм і эці вашы інтэрнэты пазваляют палучаць доступ к кантэнту, лучшэму ва ўсём мірэ. Фільмы, кнігі, песні, карціны, спарціўные клубы і т.д. — мы можэм следзіць за цем, што яўляецца лучшым на ўсей Зямле. І ацечэственные аналагі ў бальшынстве случаяў апрыоры будут хужэ. Но ўмесце с цем ігнарыраваніе сваево свідзецельствует а том, што народзец па суці не атаждзествляет сібя с Квітнеючай. У нас усе дахера касмапаліты, тачнее дажэ — какіе-та інаплацяне, для каторых на этай планеце ўсё ў раўнай сцепені чужое, а паэтаму беларускае не імеет нікакіх прывілегій і заслужывает уніманія толька ў том случае, када выходзіт в міравой топчык.
Канешна жэ, віной таму — у первую очэрэдзь ідзеалогія Рэжыма, каторая, імея агромнае ўляніе пры татальнай паддзержке адміністрацыоннава рэсурса, 25 лет не толька навязывала какую-та неўнятную прасавецкую і прарасійскую херату, но і — што более важна — баролась с нацыанальным ілі ў лучшэм случае ігнарыравала ево.
Вазврашчаясь к спорту, прывядзём цытаты із паста па ссылке:
«Всегда полезно поговорить с народом. Поговорите. В том числе и об атрибутике. Совершенно понятно, что часть болельщиков хотела бы поднять над трибунами исторические символы. (...) Прошлую атрибутику запретили — а с нынешней что? Кто видел отрывки с эпичной виктории над голландцами на «Динамо» в 1995-м? Помните, сколько бело-красно-белых флагов было на трибунах? Прошло более 20 лет, и что? Сколько сегодня мы видим красно-зеленой атрибутики на трибунах, принесенной по доброй воле? Реально ведь немного. И здесь мы видим кризис госидеологии. Мало назначить на крупные предприятия работников бывшей КПСС в качестве замдиректора по идеологии, мало делать заклинания через ограниченное количество информационных каналов»
https://sport.tut.by/news/football/641085.html
Чэл пішэт а том, што ўсё просрана ў первую очэрэдзь у ідзеалагічэскам плане, і за зборную не балеют не із-за качэства ігры. Сопственна, мы такжэ мнагакратна абрашчалі на эта ўніманіе, напрымер, када пісалі аб некатарам ігнарыраваніі нагамячнава Кубка Квітнеючай.
Нельзя не замеціць, што ўравень нагамяча ў нас так сібе, аднака аналагічная сітуацыя і ў другіх сферах: культурэ, наўке, паліціке і т.д. і т.п. Нам, напрымер, кацегарычэскі непанятна, пачэму атдзельные сьвядомые дрочат на некатарых ацечэственных музыкантаў. Канешна, а ўкусах не спорат, но многае аб'екціўна очэнь всрата. Не можэм не ўспомніць історыю с беларускамоўнай песней на Еўравідзеньі: мы сразу напісалі, што песня так сібе, но сьвядомые абідзілісь і абвінілі нас у тролінге. Хаця рэзультаты конкурса намекают.
Аднака суць здаровава патрыацізма не ў том, штобы есць ацечэственнае гаўно і дзелаць від, што ўкусна. Вапшчэ, нас усігда бесіў абсалютна дурацкій лозунг свядомых "любі сваё!" — эта полная херня, іба в прынцыпе нельзя штота спецыальна любіць. Мы бы прэдлажылі такой варыант: "інцерысуйся сваім!".
Канешна, глабалізм і эці вашы інтэрнэты пазваляют палучаць доступ к кантэнту, лучшэму ва ўсём мірэ. Фільмы, кнігі, песні, карціны, спарціўные клубы і т.д. — мы можэм следзіць за цем, што яўляецца лучшым на ўсей Зямле. І ацечэственные аналагі ў бальшынстве случаяў апрыоры будут хужэ. Но ўмесце с цем ігнарыраваніе сваево свідзецельствует а том, што народзец па суці не атаждзествляет сібя с Квітнеючай. У нас усе дахера касмапаліты, тачнее дажэ — какіе-та інаплацяне, для каторых на этай планеце ўсё ў раўнай сцепені чужое, а паэтаму беларускае не імеет нікакіх прывілегій і заслужывает уніманія толька ў том случае, када выходзіт в міравой топчык.
Канешна жэ, віной таму — у первую очэрэдзь ідзеалогія Рэжыма, каторая, імея агромнае ўляніе пры татальнай паддзержке адміністрацыоннава рэсурса, 25 лет не толька навязывала какую-та неўнятную прасавецкую і прарасійскую херату, но і — што более важна — баролась с нацыанальным ілі ў лучшэм случае ігнарыравала ево.
Вазврашчаясь к спорту, прывядзём цытаты із паста па ссылке:
«Всегда полезно поговорить с народом. Поговорите. В том числе и об атрибутике. Совершенно понятно, что часть болельщиков хотела бы поднять над трибунами исторические символы. (...) Прошлую атрибутику запретили — а с нынешней что? Кто видел отрывки с эпичной виктории над голландцами на «Динамо» в 1995-м? Помните, сколько бело-красно-белых флагов было на трибунах? Прошло более 20 лет, и что? Сколько сегодня мы видим красно-зеленой атрибутики на трибунах, принесенной по доброй воле? Реально ведь немного. И здесь мы видим кризис госидеологии. Мало назначить на крупные предприятия работников бывшей КПСС в качестве замдиректора по идеологии, мало делать заклинания через ограниченное количество информационных каналов»
https://sport.tut.by/news/football/641085.html