Репост из: Новы Час
Раманчук: «Лукашэнка зразумеў, што згубіў моладзь»
Салідарнасць
Вядомы эканаміст Яраслаў Раманчук пра тое, чаму так часта гучаць словы пра «голыя і галодныя» часы.
Наведваючы Гомель, кіраўнік дзяржавы ў чарговы раз успомніў пра «цяжкія 90-я»:
— Гэта былі вельмі цяжкія часы. Яны былі цяжкія не толькі тым, што мы былі босыя, без штаноў, галодныя, не толькі таму, што ў нас не было сродкаў для таго, каб жыць і існаваць. Праблема складалася ў тым, што мы не ведалі, як зрабіць лепш.
І дадаў: калі б не праведзеная ім за дзесяцігоддзі палітыка, беларусы «жылі б за блізкім светам, як гэта было заўсёды», і «нас бы апраналі ў лапці, запрагалі ў калёсы і паганялі б пугай».
Незалежны эканаміст Яраслаў Раманчук у экспрэс-каментары «Салідарнасці» распавёў аб магчымых прычынах частага звароту Аляксандра Лукашэнкі да тэмы пачатку 1990-х.
Эксперт лічыць такія паводзіны кіраўніка краіны прагматычным і не пазбаўленым логікі:
— Ён разумее, што страціў моладзь. Яна сёння занятая зусім іншымі рэчамі і не памятае, як гэта было ў савецкі час, на пачатку 90-х. Ён бачыць таксама, як моладзь падтрымлівае альтэрнатыўных кандыдатаў, як яна прыслухоўваецца да альтэрнатыўнага меркавання. І таму Лукашэнка не марнуе дарма час на тых, каго ён ужо не зможа пераканаць.
Таму ў якасці мэтавай групы абраныя людзі, якія яшчэ памятаюць падзеі трыццацігадовай даўніны і ўсё яшчэ адчуваюць фантомныя болі: «Гэта людзі, якіх можна яшчэ напалохаць».
Акрамя таго, апеляцыі да мінулага могуць быць выкліканыя тым, што апошняе дзесяцігоддзе эканоміка краіны знаходзіцца ў стагнацыі. Уладам, па вялікім рахунку, няма чаго прапанаваць людзям.
— Па сутнасці, Лукашэнка нібы замарозіўся на два дзесяткі гадоў. Сёння ён агучвае парадак дня, які быў актуальны на выбарах 2001-га, — дзеліцца назіраннем эканаміст.
Сёння ж, калі эканоміка перажывае глыбокую рэцэсію, ні адно з мадэрнізаваных прадпрыемстваў не дэманструе поспехаў, а сама мадэль, якая існавала чвэрць стагоддзя, падобна, канчаткова зжыла сябе, уладам не застаецца нічога іншага, як выдаваць за дасягненне новыя масты і чыстых кароў.
Страх людзей — апошні шанец Лукашэнкі.
Адсюль і частыя напамінкі пра «мірную краіну», пазбегнуць узрушэнняў. Зноў жа, адрасаваныя мэтавай аўдыторыі, выхаванай на страху перад вайной.
Салідарнасць
Вядомы эканаміст Яраслаў Раманчук пра тое, чаму так часта гучаць словы пра «голыя і галодныя» часы.
Наведваючы Гомель, кіраўнік дзяржавы ў чарговы раз успомніў пра «цяжкія 90-я»:
— Гэта былі вельмі цяжкія часы. Яны былі цяжкія не толькі тым, што мы былі босыя, без штаноў, галодныя, не толькі таму, што ў нас не было сродкаў для таго, каб жыць і існаваць. Праблема складалася ў тым, што мы не ведалі, як зрабіць лепш.
І дадаў: калі б не праведзеная ім за дзесяцігоддзі палітыка, беларусы «жылі б за блізкім светам, як гэта было заўсёды», і «нас бы апраналі ў лапці, запрагалі ў калёсы і паганялі б пугай».
Незалежны эканаміст Яраслаў Раманчук у экспрэс-каментары «Салідарнасці» распавёў аб магчымых прычынах частага звароту Аляксандра Лукашэнкі да тэмы пачатку 1990-х.
Эксперт лічыць такія паводзіны кіраўніка краіны прагматычным і не пазбаўленым логікі:
— Ён разумее, што страціў моладзь. Яна сёння занятая зусім іншымі рэчамі і не памятае, як гэта было ў савецкі час, на пачатку 90-х. Ён бачыць таксама, як моладзь падтрымлівае альтэрнатыўных кандыдатаў, як яна прыслухоўваецца да альтэрнатыўнага меркавання. І таму Лукашэнка не марнуе дарма час на тых, каго ён ужо не зможа пераканаць.
Таму ў якасці мэтавай групы абраныя людзі, якія яшчэ памятаюць падзеі трыццацігадовай даўніны і ўсё яшчэ адчуваюць фантомныя болі: «Гэта людзі, якіх можна яшчэ напалохаць».
Акрамя таго, апеляцыі да мінулага могуць быць выкліканыя тым, што апошняе дзесяцігоддзе эканоміка краіны знаходзіцца ў стагнацыі. Уладам, па вялікім рахунку, няма чаго прапанаваць людзям.
— Па сутнасці, Лукашэнка нібы замарозіўся на два дзесяткі гадоў. Сёння ён агучвае парадак дня, які быў актуальны на выбарах 2001-га, — дзеліцца назіраннем эканаміст.
Сёння ж, калі эканоміка перажывае глыбокую рэцэсію, ні адно з мадэрнізаваных прадпрыемстваў не дэманструе поспехаў, а сама мадэль, якая існавала чвэрць стагоддзя, падобна, канчаткова зжыла сябе, уладам не застаецца нічога іншага, як выдаваць за дасягненне новыя масты і чыстых кароў.
Страх людзей — апошні шанец Лукашэнкі.
Адсюль і частыя напамінкі пра «мірную краіну», пазбегнуць узрушэнняў. Зноў жа, адрасаваныя мэтавай аўдыторыі, выхаванай на страху перад вайной.