Звярніце ўвагу, як дзіравага ажно перакарёжыла ад пытання. Доўга думаў, якім бы эпітэтам назваць цыганоў.
Бачна адразу, што ён лічыць сваю асобу істотай другога парадку, для якой нават думка аб тым каб выбачыцца перад нейкімі там цыганамі - абраза з абразаў. Увогуле калі кажуць пра сябе ў трэцей асобе: "У министра нет повода..." гэта паказчык высачайшага нарцысызму і самазакаханасці.
Мне вось цікава - як гэта, адчуваць, што ты можаш хадзіць па вуліцах на сваіх двух нагах выключна таму, што ты міністр? Гэта ж поўная залежнасць тваёй фізічнай бяспекі і свабоды ад твайго статусу. Перастань цябе абараняць дзяржаўная машына - і ўсе, дасвідос.
Бачна адразу, што ён лічыць сваю асобу істотай другога парадку, для якой нават думка аб тым каб выбачыцца перад нейкімі там цыганамі - абраза з абразаў. Увогуле калі кажуць пра сябе ў трэцей асобе: "У министра нет повода..." гэта паказчык высачайшага нарцысызму і самазакаханасці.
Мне вось цікава - як гэта, адчуваць, што ты можаш хадзіць па вуліцах на сваіх двух нагах выключна таму, што ты міністр? Гэта ж поўная залежнасць тваёй фізічнай бяспекі і свабоды ад твайго статусу. Перастань цябе абараняць дзяржаўная машына - і ўсе, дасвідос.