Я цемра сьветлаю парою,
Сьпякота лютых маразоў.
Я камень малы прад гарою,
Самота процьмаю людзёў.

Я зоркі, мроі, летуценьні;
Я ёсьць пачатак і канец,
Памылка ў сьвету станаўленьні
І сьвету гожасьці вянец.

Я холад вечнага пажару,
Спакой штодзённай мітусьні.
Я сталасьць доўгага абшару
Вякоў нястомнае гульні.

Адзіны Я ўва ўсім сусьвеце
Бязьмежнай цені ланцугоў.
І нават Я ў промняў цьвеце
Жыцьцё ствараю навакол.

•••

Ja ciemra śvietłaju paroju,
Śpiakota lutych marazoŭ.
Ja kamień mały prad haroju,
Samota proćmaju ludzioŭ.

Ja zorki, mroi, letucieńni;
Ja jość pačatak i kaniec,
Pamyłka ŭ śvietu stanaŭleńni
I śvietu hožaści vianiec.

Ja choład viečnaha pažaru,
Spakoj štodzionnaj mituśni.
Ja stałaść doŭhaha abšaru
Viakoŭ niastomnaje hulni.

Adziny Ja ŭva ŭsim suśviecie
Biaźmiežnaj cieni łancuhoŭ.
I navat Ja ŭ promniaŭ ćviecie
Žyćcio stvaraju navakoł.

10.04.2024

@kiera_dy_hardz