• Дзіўным фактам ёсьць тое, што ў гэты момант алушы, здаецца, зусім не супраць. Мяркуецца, што такія паводзіны ўтварыліся з-за таго, што да гэтага юркі-вампіры выбіралі паразытаў зь пёраў алуш. Гэты сымбіёз існаваў шмат стагодзьдзяў - юркі час ад часу пускалі кроў, выдаляючы насякомых зь перак сіняногіх птушак. Лічыцца, што ў нейкі момант земляны юрк зразумеў, што кроў зьяўляецца добрым дадаткам да яго рацыёну й прыстасаваўся да атрыманьня гэтай пажыўнай дабаўкі - разьвіў самую вялікую й завостраную дзюбу з усіх падвідаў вастрадзюбых земляных юркаў